bijen en zo

Heerlijk warm, vochtig zomerweer. Waarin alles, maar dan ook alles, zo groeit dat ik het 's nachts kan horen.

Met gevaar voor eigen leven ga ik aan de hand van mijn fiets door mijn voortuintje.

Biddend dat de bijen, hommels en de rest wat vliegt, snappen dat ik alles laat groeien voor hun leven.

Het gaat niet goed met de bijenstand in Nederland Het gaat met veel niet goed in mijn woonstreek, maar in mijn tuintje wel.

Guldenroede en Leverkruid zijn zo uitgezaaid dat ik bijna schrijlings naar de straat moet lopen.

Eén zoemende wolk van honinggelukszoekers. Geweldig!

Ik houd de zwerm wel in de gaten, want ik heb al één keer een wespennest moeten laten uitroeien. Ik ben allergisch voor die beesten.

Ook één keer kreeg ik een bijennest in de muur bij mijn keuken. Niet erg, dacht ik. Maar die diertjes zijn in staat door te knagen tot ze ruimte genoeg hebben. Nu zijn alle spleten dicht met metalen klemmetjes. Wat een beroerd gezicht, die bijen voor je keukenraam die wit bepoederd eindeloos heen en weer schommelen om dan dood op de grond te vallen. Uren heb ik staan kijken met schuld in mijn hart.

Zodra de zon weg is, zijn de diertjes dat ook op een enkeling na. Morgen komen ze weer. Ik hoop dat de bloemen zolang dienst kunnen doen als de zomer duurt.