het gesticht

De titel van mijn nieuwe verhaal. Ik zit er helemaal in. Het verhaal van een fitte doch bejaarde vrouw die de overstap maakt van haar eigen woning naar een vorm van beschermd wonen.

Het conflict is: laat je je persoonlijkheid niet afnemen door de omstandigheden.

Iemand die werkt in dat huis zegt tegen mijn hoofdpersoon "De meeste oude mensen...."en mijn hoofdpersoon reageert " Ik ben niet als de meeste oude mensen en ik wens ook niet te worden als de meeste oude mensen".

Het is immers de buitenwereld die generaliseerd over oude mensen en misschien ook de herkenbaarheid van elkaars mankementen, die de mensen op één hoop vegen.

Ik moet dus karakters zo creëren dat ze wel tegen elkaar op moeten boksen en dan moet alles ook nog kloppen.

Kortom, ik ben weer bezig en zit zo nu en dan met rode koontjes achter mijn pctje. Van opwinding, want ik mag mijn hoofdpersoon wel, nu ik haar beter leer kennen.

Eén duistere figuur in haar nabijheid is er al en zij geeft hem goed weerwoord. Andere personages komen wel naar voren, wanneer het verhaal groeit.

Zelf heb ik geen lange spanningsboog. Ik zit regelmatig een kwartiertje achter mijn pc en dan moet ik er weer van af, wat anders doen. Maar in mijn hoofd blijf ik er wel mee bezig. Ik loop regelmatig naar boven. Het is dus: fröbelen in huis en naar de pc. en er weer vanaf en weer terug. Lezen, herlezen, schrappen en opnieuw schrijven.Het blijft spannend.