herfst of voorjaar


In voorjaar of herfst kom je soms hetzelfde tegen.
Een hele dag regen en tegen de avond klaart de lucht ineens op en dan heb je een stralende sterrennacht.
Nu zijn we een stapje verder.
Een regendag, grauwe lucht die open breekt en ineens proef je een vermoeden van winter. In kleur zowel als in het voelen van de wind. Van beiden is de toon anders.
Het blauw is koeler, minder blauw en de wind heeft even die koude toets langs je wangen.
Een glimp van winter. Misschien wel het enige wintergevoel dit jaar, want je weet het nooit.
Zachte, natte grijze dagen, dat zou zomaar kunnen. Of ineens die oostenwind, droge kou en het verlangen naar ijs en sneeuw. Het bekruipt mij ieder jaar, dat verlangen. Ofschoon het mijn leven niet gemakkelijk maakt. Als de straten glad zijn ga ik niet fietsen en lopen is geen optie.
En toch en toch kan ik zo genieten van de dwarrel van vlokken, grote witte, van een ijsbloemenpatroon op mijn kas.
Er kwam een keer sneeuw, onopgemerkt, laat in de avond. Totdat ik de deur op slot ging doen voor de nacht. Sneeuw, een heus dik pak sneeuw. Gauw kleede ik mij weer warm aan en in mijn eentje liep ik 's nachts na middernacht, door de straten van de Fazantenkamp.
Verrukt om de ongerepte witte pracht, met alleen mijn eigen schoenafdrukken. Het kind in mij vergat de voorzichtigheid en gleed lekker uit, proberend een glijbaantje te maken. De ver middelbare vrouw was even verdwenen. De sneeuw ook, de andere ochtend.
Nu is het nog niet zo ver, al ving ik er een glimp van op, voor een paar minuten.
Ook nu is er genieten. Bomen zijn al kaal, behalve de tulpenbomen, die staan in fel bruingeel blad. Daar, waar overijverige buren de bladeren nog niet hebben weggeruimd, ligt het grasveld van de speelplaats vol gele plekken.
Een kleur van licht tegen de donkere lucht.

btemplates

0 reacties:

Een reactie posten