leestafel

29 januari 2010.

Mijn grote tafel is mijn anker na het opstaan. 's Morgens hoor ik de plof van de krant die op de deurmat valt en denk "nog even", waarop ik mij behaaglijk omdraai en mij koester in de warmte van mijn lakens.

Maar ik moet opstaan, acht uur is de grens, anders ben ik de halve morgen kwijt voor ik iets gedaan heb. Iets doen, zit nog in mijn systeem. Zolang dat systeem in mijn lijf huist ben ik niet overbodig. Dus, opstaan,iets aantrekken, mond spoelen en naar beneden. Krant van de mat, licht en kachel aan en lezen.
Er ligt een behaaglijke deken van open gevouwen kranten waaruit ik nog niet alles gelezen heb. Maar dat komt nog, de week duurt en in het weekend kan ik alles wat achterstallig is, nog verwerken.
Tegenwoordig bestaat de krant uit twee delen. Een paar pagina's groot formaat en een katern klein formaat.

Heb ik het eerste deel gelezen, alle ellende die afgelopen nacht verzameld, gedistribueerd is dan ga ik twee sinasappels uitpersen, om naar mijn tafel terug te keren voor de rest van de artikelen.
Boven de kranten brandt een lamp met allerlei gekleurde lichtjes. Feestelijk op een grijze winterochtend.
De krant ritselt, ik kruis aan, waar ik over wil nadenken. Zoals het artikel van vrijdag 15 januari j.l. "Bange stokers van de locomotief".

Een citaat van Jan Blokker wordt aangehaald "In plaats van voor hun overgebleven verstandige lezers een kwaliteitskrant te maken, laten Nederlandse journalisten zich hun eigen ondergang aanpraten, constateert Jan Blokker". Het artikel is van Hans Wansink.
En inderdaad, tijdens de eerstvolgende uitzending van Pauw en Witteman, spring Pauw daar bovenop en brengt het als feit. De krant heeft zijn langste tijd gehad.
Tot nog toe is het geen hype geworden. Want zo gaat dat tegenwoordig. Iemand lanceert een kreet en binnen een paar dagen is het gemeengoed.
Ik moet er niet aan denken.

Het dagblad op de computer. Geen geur van inkt en papier, geen kans om lekker in de krant te krassen met eigen aantekeningen. Niet met mijn ellebogen op de tafel het nieuws tot mij nemen. Niet naar de schaar zoeken om een artikel uit te knippen en naar iemand op te sturen die die krant niet heeft.
Maar, computer aanzetten, printer aan, meteen herrie in je net wakkere oren, kortom, meteen bezig met techniek in plaats van te lezen.

Wat een kale armoede!

a.vanmeerkerk@zonnet.nl

btemplates

0 reacties:

Een reactie posten