vliegpornage

Het is woensdagmiddag en buiten is het niet alleen ijskoud maar ook spekglad in de laan waar Mees en Stan wonen.
Dus spelen ze samen, binnenshuis.
Zij zijn allebei vijf jaar, maar Stan is acht maanden ouder en dat merk je. Hij heeft overwicht, maar Mees laat zich niet kennen. Zij spelen al jaren samen en dat doen zij fantastisch.
Nu voeren zij een gevecht van dino's tegen gogo's, kleine plastic popjes met gemene gezichtjes.
Het is mij, op afstand, niet duidelijk wie winnen. Beide jongetjes bedienen eensgezind alle krijgers in het spel. Er wordt geschreeuwd, met keelklanken ongelukken of voltreffers nagebootst en de lamp rinkelt zachtjes aan het plafond.
Op het moment dat ik denk te moeten ingrijpen verplaatst het gevecht zich naar de trap met alleen in mijn ogen, een afschuwelijk harde stenen gang onderlangs.
Deze oma was dochters gewend en zij ziet al gespleten schedeltjes tegen de muur slaan, in haar fantasie.

Ik ben bezig een sociologische verhandeling te lezen en kauw op de volgende volzin:
"Politiek is geen domein waarin ideologische lijnen uitgezet worden, maar veeleer een instrumentalisme van de korte termijn naar model van een dominante discours".
Precies wat ik denk, al zeg ik het zelf wat eenvoudiger.

Met de beide jongetjes onder mijn ogen en binnen mijn gehoor, besluit ik dit boek weg te leggen. De jongetjes zitten inmiddels boven op de tafel, die daar tegen kan, en vragen om papier en potlood, want er moet een schat verstopt worden.
Zij krijgen het gevraagde en gaan aan de slag.
In volle harmonie wordt er in overleg, op één vel getekend, om beurten. De één volgt de fantasie van de ander. Kom in de wereld van volwassenen maar eens om zo'n samenwerking.
En dan, komt de mooiste zin van die dag:
"Wij moeten onze vliegpornage nog doen..." Zegt Stan en klappert met gebogen armen om te illustreren wat hij bedoelt.
"Ja, dan doen we die daar..", zegt Mees, die kennelijk precies begrijpt wat er bedoeld wordt.
Nu hebben beide jongetjes nogal intellectuele ouders en worden er vaak woorden gebruikt die hun begrip te boven gaan, maar die ze wel oppikken.
Ik ben benieuwd naar de betekenis van vliegpornage, alleen, wat ik ook vraag, opgaand in hun spel krijg ik geen antwoord.
Uiteindelijk zegt Stan gekweld "gewoon, iemand". Om van mijn gezeur af te zijn.
Pornage, personage, maakte ik er voor mijzelf van. Beide jongens hebben er een handje van om lange woorden te verkleinen door gewoon een lettergreep in te slikken.
De mooiste zin van deze dag: "Wij moeten onze vliegpornage nog doen...".
Ze maken samen ook een hele mooie tekening. Kijk, dat zie ik nu weer.