lezen




6 februari 2010






Het is er langzaam ingeslopen. Het winterweer van de afgelopen weken maakte dat ik veel thuis bleef en weinig mensen zag, waardoor ik nu eindelijk eens de rust in mijzelf vond, dat boek, dat tijdschrift te lezen.
Op zoek naar mooie of aangrijpende zinnen, passages of artikelen heb ik alles met meer openheid, gevoeligheid gelezen.

In Filosofie magazine kwam ik een artikel tegen van Marc van Dijk over René Gude.
Het verhaalt over de ziekte van laatstgenoemde en zijn weer beter zijn en zijn gedachten over de dood. "Ik heb geen idee waar ik bang voor moet zijn".
Hij ontmoette twee medepatiënten, die niet beter werden.
René Gude vertelt hoe deze jongens naar voren keken zolang zij nog de kans op herstel voelden.

"Op het moment dat vast kwam te staan dat zij niet meer voorwaarts konden, hebben zij zich omgedraaid. Zij hebben de toekomst de rug toegekeerd en hebben hun laatste gang achteruitlopend afgelegd, om oogcontact te houden met de levenden".
Wat een mooie en beeldende manier van zien.

Zo gaat het niet voor iedereen die het nakijken heeft. Maar wanneer je zelf zo kunt kijken bij het sterven van iemand en de stervende zo naar jou kijkt, dan is er een eenheid van onvoorstelbare waarde en troost.
Ik heb het sterven van een klein kind meegemaakt en zowel dat kindje als de ouders keken zo naar elkaar. Het is zeker dertig jaar geleden maar de kracht die daarvan uitging kan ik nog voelen.
Ook het sterven van anderen heb ik van dichtbij meegemaakt, waar alleen van vernietiging sprake was. Dan heb je je eigen kracht hard nodig om daar niet in meegesleept te worden. Dan duurt het even voordat je de liefde weer kunt toelaten.

"Achteruit lopen om oogcontact te houden met de levenden".
Het kan ook andersom.
Toen een dierbare vriend van mij stervende was aan aids en helemaal niets meer kon en vreselijk leed, werd ik mij bewust dat ik hem vast hield met mijn ogen.
Hij kon niet meer focussen en ik moest mijn gezicht voor zijn ogen schuiven. In zijn blik zag ik dat hij niet kon loslaten. Dat hij mij vroeg dat voor hem te doen.

Ik ben achteruit gaan lopen en heb hem bij de hoek van de kamer los gelaten met mijn ogen. Toen kon hij sterven.







btemplates

0 reacties:

Een reactie posten