gek op.....




27 maart 2010










Wat mij mateloos boeit in steden en landen zijn de daken en
boogjes, het geraamte van de stad, zeg maar.
In Italië kan ik daar naar hartelust van genieten. Vestingstadjes boven op de rotsen van het
laaggebergte. Stoer uitkijkend over de vlakte om bij de eerste aanblik van de vijand, alarm te slaan. Zo was het in vroegere tijden. Steden die elkaar bevochten onder de vlag van b.v. de Borghese familie, de zonen van de toen heersende paus.
Alles is van steen binnen de oude muren. Maar op iedere richel, iedere tegel, elk hoekje van een torentje, dakgoot of zelfs dakpan, staat een pot met een stek, een bloeiende graspol of, wanneer de ruimte het toelaat, een heuse sierpot met plant.
Het straatje met de boog is genomen in Todi; de andere foto is van Rome, op het platte dak van
Chiostro del Bramante.
De nieuwbouw, die ik zag in de buurt van Rome is kleurrijker dan in ons land.
Een groot blok met flats met daaronder plaats voor auto's. Beslist systeembouw.
Maar de inpandige balkons hebben allemaal hun eigen kleur.
Links drie maal lichtgroen, daarnaast maisgeel, daarnaast ossenbloedrood. Dat maakt dat het hele gebouw, dat verder van grijs beton is, kleur uitstraalt.
In de oude stadjes is alles opgetrokken uit keien met mooi metselwerk. De bogen van een andere steensoort. Zelfs in vervallen staat heeft het hout en metselwerk een patin veroorzaakt door licht en droogte, dat prachtig is.
Ontleent het zijn charme aan het onhollandse, het niet alledaagse? Ik weet het niet.
Het is anders. Ik kan net zo verrukt door oude gedeelten van Amsterdam lopen en met overvolle ogen terug naar huis gaan.
Maar lopend door een land dat vertelt met de kleuren van huizen, van zonovergoten, van droogte en zo nu en dan een bui, dat is een land waar ik mijn ogen dubbel de kost geef.
Italië, waar je voelt dat mensen meer buiten dan binnen leven, uitbundigheid door de straten gesticuleert, dat is een land waar je steeds naar terug wilt.

btemplates

0 reacties:

Een reactie posten