half vol of half leeg?

12 maart 2010


Eén dezer dagen was ik ouderwets moe. Een moeheid met een gevoel van "ziek", zoals voor mijn hartoperatie.
Er was veel onrust in mijn hoofd en ik bedacht mij, om mijzelf op te vrolijken, dat het er maar van afhangt, welke kleur ik aan die moeheid geef.
Ik was druk geweest, er waren leuke maar emotionele momenten, er was niets negatiefs. De kleur van mijn moeheid werd al lichter.
De krant bracht mij een zin die mooi aansloot: Je kunt weerbaarder worden met yoga of door het glas half vol te zien. Ik ben geen yogatype.

Het glas van mijn moeder was altijd half leeg. Mijn vader zei altijd: lukt het vandaag niet, dan heb je morgen weer een kans. Ik was een vaderskind, maar had meer van doen met mijn moeder, gezien het heersende rollenpatroon uit die tijd.
Als jong kind kende ik de uitdrukking van het half volle of half lege glas niet. Maar een kind weet soms, haarscherp.
Wanneer ik heel moe ben, wil mijn glas wel eens half leeg lijken. Ik haat dat.

Als ik goed kijk, is mijn glas half vol.

a.vanmeerkerk@zonnet.nl