weg
29 mei 2010
De kogel is door de kerk. Ik heb een terrasoverkapping gekocht, die begin juli aangeleverd wordt. De bevestiging gaat nog heel wat voeten in de aarde hebben en ik ben bang dat dat zeer letterlijk is.
De steunpalen komen precies op de grens van het terras te staan en van noeste werkers kan ik niet verwachten dat ze op de planten passen.
De rozenboog, die een oude New Dawn herbergt en de Winterjasmijn, zal tijdelijk verplaatst moeten worden. Misschien moeten beide struiken wel op de schop.
Aan de andere kant van het terras staat een houten kast, getimmerd door het toenmalige vriendje van mijn oudste dochter en een verjaarskadootje van de twee meiden en hun aanhang.
Die kast, gevuld met stenen, met glazen potten schelpen, zand en zeewater van de Amelandse kust, staat op instorten. Die gaat dus ook weg.
Ik ben zo goed in het verzamelen van van alles en ik ben zo slecht in het wegdoen van dat alles.
De terrasoverkapping wordt gevelbreed en komt drie meter uit de muur. Zodat ik ook met regen, op een zwoele zomerdag lekker buiten kan bivakkeren. Bijzondere planten niet in mijn kas achter in de tuin, maar onder de overkapping vòòr in de tuin kan zetten, zonder dat zij verregenen. Kortom, ik verwacht er veel van.
Dus heb ik al mijn gestolde herinneringen van voor naar achteren gebracht, naar de glasbak gereden of van beneden naar boven gesjouwd.
De takken, veren en schelpen eindelijk in de container gegooid, dan kan ik morgen aan de sloop beginnen van voornoemde kast.
Twee buurmannen gaan het wonder bouwen, nadat ze eerst bij mijn buurvrouw hebben proefgedraaid. Het wordt natuurlijk ook een leuke tijd. Een project van met elkaar klussen, eten en wat mij betreft, zo nu en dan de plaat poetsen als het mij te heftig wordt. Terugkomen met wat lekkers, dat wel.
Labels:
persoonlijk
0 reacties:
Een reactie posten