donkere wolken

29.9.2010

Gisteren met grote ogen gekeken in het Boymans naar de expositie van van Dongen. Kleurrijk en verhalend van een voorbije tijd die in zijn schilderijen toch zo vertrouwd voelt.
Met even grote ogen kijk ik naar de politiek, waarvan ik zo langzamerhand niets meer snap en mij een nare smaak in mijn mond geeft.
Ik snap niets van Cohen, die zelfs geen moeite heeft gedaan; ik snap niets van al die stemmers op Wilders, behalve dan dat zij niet verder kijken dan hun neus lang is en alles voor zoete koek slikken wat de man zegt.
Verhagen is een griezel, stond er op een bord van een demonstrante, Volkskrant van vandaag, ik kan niet anders dan het er mee eens zijn.
Ik keek gisteren naar de tv.-beelden. Heb maar niet geluisterd naar wat er gezegd werd, gekeken naar lichaamstaal.
Wilders, het straatschoffie, wat heeft die man toch met zijn mond, zit die altijd maar vol spuug? Hij spuugt op iedereen die er niet zo over denkt als hijzelf,dat is duidelijk.
Rutte, die liep als een mannetjesmaker, wat een lichaamstaal. Rechtop, dat zelfgenoegzame trekje om zijn mond en zijn armen, licht gebogen, van zijn lichaam af.
Zo lopen onzekere jonge mannen, die branie willen uitstralen maar dat van nature niet in huis hebben.
Alleen Verhagen was ontspannen, hij heeft zijn doel bereikt en is er vast van overtuigd dat hij zijn opstandige kudde wel achter zich krijgt.
Ik vrees dat hij gelijk heeft, misschien gooit een enkel schaap zijn kont tegen de krib maar de rest van de kudde zal in koor mekkeren wat Verhagen wil.
Arm Nederland.

a.vanmeerkerk@zonnet.nl