nieuw

t
17.9.2010

Ik heb er nog geen goede titel voor maar een nieuwe tekst is af en verschijnt binnenkort op de verhalenpagina van schrijverskring Gyrinus natator.
Voorlopig noem ik het Vervreemding.

'Zijn handen beven licht. Bleke handen met lange vingers, een gouden waas van haartjes op de rug.
Zij beven, niet van te veel drinken of zenuwen, zij beven. Hij weet niet waarom, ze beven gewoon, punt.
Hij is een lange gestalte, wat te mager misschien. Grijs haar, doorschoten met rossig goud en lichte blauwe ogen. Uitgebluste ogen. Hij is uitgeblust. Ooit een knappe verschijning, ietwat vrouwelijk maar een knappe verschijning. Hij werd opgemerkt wanneer hij ergens binnenkwam. Nu kijkt niemand meer. Ja, om hem te ontwijken, om niet naast hem te hoeven zitten. Toch verzorgt hij zich zo goed als hij kan. Hij is niet arm, niet dakloos. Thuisloos, ja, dat mankeert hem, hij is thuisloos'.
-------------
Het geheim van taal. In de eerste twee regels herhaal ik, het beven, het uitgebluste. Zo dubbelop was het kommentaar. Maar dat heb ik heel bewust gedaan.
De herhaling benadrukt het beklemmende. Dat is tenminste mijn bedoeling.
Het lastige van schrijven is, dat al doende er mij een beeld voor ogen komt. Bij de lezer zal dat ook gebeuren, al zal dat niet persé mijn beeld te zijn.

Het is goed om weer bezig te zijn. Deze winter wil ik korte impressies schrijven.Over wat ik zie en hoor en lees, hoewel ik ook nog een paar langere verhalen heb waar ik aan werken wil.

a.vanmeerkerk@zonnet.nl

btemplates

0 reacties:

Een reactie posten