tussen hemel en aarde




26.9.2010

De lucht is nu egaal grijs, de atmosfeer is pittig en ruikt naar herfst. Voor sommige mensen riekt het naar rotting, ik ervaar vooral de kracht van ontkiemen. Zonder het vergaan van afgevallen bladeren en plantenresten is er geen mogelijkheid voor zaden tot ontkiemen.
Ik loop door mijn tuin en ontdek een heel kabouterdorp. Ik ben gelukkig wanneer ik paddestoelen zie in mijn tuin. Een teken van verrotting en vruchtbaarheid.
Hun magische betekenis, door mensen bij elkaar geschraapt door de eeuwen heen, floreert in mijn tuin.
Ik voel mij een beetje uitverkoren. De egel die hier woont is nog niet in winterslaap. Ik hoor hem voorzichtig scharrelen in het donker. Ik weet niet of deze paddestoelen voor hem een lekker hapje zijn, wat ik wel weet is dat het diertje altijd weer terug komt naar mijn 55 vierkante meter.
Mezenfamilies komen ook weer dichter bij het huis. Spinnen,torretjes en insecten te over in mijn paradijsje.
Het meeste 'overbodige' groen laat ik in de grond, schuilplaats en voorraadkamer voor al wat daarvan leeft.
Twee nieuwe varens ga ik nu planten.Dan is er nog tijd om goed te wortelen, alvorens zij zich terugtrekken onder de grond om in het voorjaar in de vorm van opgerolde veren weer terug te komen.
Ik hoop van harte dat we nog wat mooie dagen krijgen waarin het licht en de wolkenluchten die speciale kleur hebben van het strijklicht dat bij onze herfst hoort.
Voorjaar en herfst, elkaars tegenpolen en toch zo verwant met elkaar. De winter overwonnen, geeft de lente met gulle hand; de herfst heeft dat mogelijk gemaakt.

a.vanmeerkerk@zonnet.nl

btemplates

0 reacties:

Een reactie posten