herfst

15.10.2010

Herfst, seizoen van deuren en ramen dicht. Behalve op zo'n mooie, stille herfstdag waarin grijs daglicht met zachte kleurtonen,mij naar buiten lokt.
In het moment van de windstilte wil ik de zachtheid van de lucht op mijn wangen voelen. Herfstgeuren snuiven die niet alleen een lichte rotting maar ook de vruchtbare belofte van kiemkracht in zich dragen.
Daar hoef ik niet ver van huis voor te gaan.
"De hele wereld in mijn achtertuin"zei de vader van mijn kinderen altijd en hij leerde ze zien.
Mijn terras is klaar, alle stenen en tegels keurig gelegd, dank zij mijn buurman.De rest deed ik zelf. Stenen waarvan ik niet wist ze waar te laten, heb ik rondom mijn waterplas(je)gelegd. De verfraaing kwam vanzelf.De grote planten zijn inmiddels naar de kas gebracht.In de zomer hadden ze moeten bloeien en nu voor hen de rustperiode is aangebroken, staan ze vol gigantische knoppen. De Datura, die grote witte kelken krijgt. Het was moeilijk om haar door de kasdeur te wurmen zonder de knoppen te beschadigen.
De Bougainvillea bloeit nu purper. Die moet straks ook naar binnen in ruststand.
Ik ben waarschijnlijk te laat begonnen met vloeibare mest, maar ja, het voorjaar kwam ook te laat. "Achtelijke Jet", brom ik goedmoedig tegen haar en aai haar blaadjes.Want eigenlijk ben ik stiekem wel blij met de felle bloem zo vlak voor mijn raam, op deze grijze dag.
Een plek voor contemplatie is mijn stektafel onder de rozenboog waar ik 's avonds een lichtje kan ontsteken, vergezeld van een kleine gedachte van dankbaarheid en een verzoek voor een menselijk probleem.
Zoals gezegd: de hele wereld in mijn achtertuin.

a.vanmeerkerk@zonnet.nl