bewust wording


2.11.2010

Iedere morgen is het eerste wat ik doe, de krant lezen. Daar neem ik uitgebreid de tijd voor.Vanaf de jaren 60 is dat al zo. Destijds onder het motto 'je moet je vijand kennen'.De dreiging van de koude oorlog was voelbaar, Europa tussen Rusland en Amerika in. JF.Kennedy was de verademing die wij hard nodig hadden.
De studentenopstanden, zowel in Parijs als in Amsterdam werden het gesprek van de dag.
Nicuragua, Chili en Argentinië, kruisraketten wel of niet in Nederland.
Alert blijven, de vijand onderkennen, kranten lezen dus, opinieartikelen en discussieëren.
Wanneer het accent verlegd is kan ik niet precies achterhalen.
De kinderen werden groter, hun kleine en grote ervaringen belangrijker.
De val van de muur bracht meer ontspanning.We gingen reizen en even was de wereld één grote familie.
Nu hebben mijn kinderen eigen kinderen, met alle zorgen van dien en ik geniet van de ontplooing van twee generaties.
Maar vanmorgen deed ik een ontdekking: ik blader door mijn krant, ik ben selectief geworden.Eigenlijk wil ik niet meer maar kan ik het nog niet laten.
Ik word ziek wanneer ik lees over de huidige politiek en hun bespelers. Want, in mijn ogen hebben ze verraad gepleegd. Ik word ziek wanneer ik zie hoe alles wordt uitgehold; onderwijs, gezondheidszorg in alle facetten.Hoe grote bedrijven van nationale trots werden verkwanseld. Hoe alles wordt bepaald door centen en dat door mensen die nooit hoefden te beknibbelen. Die zeker weten dat ze nooit op straat zullen staan.
Ik word ziek wanneer ik zie hoe Wilders vuil spuit en er mee weg komt. Zieke lichaamstaal straalt hij uit, zittend in de tweede kamer. In zijn beweging en houding doet hij mij herinneren aan een man die geloofde in een duizendjarig rijk.
Mijn moeder zei vroeger "Het zal mijn tijd wel duren"en dan werd ik boos en riep
"Laten we hopen dat het de tijd van je kleinkinderen ook nog duurt".
Al het bovenstaande maakt dat ik mijn krant niet meer lees.
Ja, de column van Aleid Truijens van vandaag 'Wij drietjes'. Daarnaast de pagina's over vrijwilligers. Aaf Brandt Corstius. De tekening van Collignon vind ik geweldig.
Uitgelicht over de bezuinigingen op de sociale werkplaatsen is om te huilen.
Nou ja, vandaag heb ik de krant maar even doorgebladerd.
Er zal wel weer een moment komen dat ik anders ga denken.
Maar, trots op Nederland? Nee, nu even niet.

btemplates

0 reacties:

Een reactie posten