naar binnen




6.11.2010

Ze ligt in de hoek van de bank.Opgerold op mijn zilvervosplaid,van nylon,valt ze bijna niet op.
Haar staart onder haar opgevouwen pootjes haar neusje verstopt in haar bont.Aanbiddelijk vind ik haar zo.Moeilijk om haar niet te aaien,de wetenschap dat ze zal schrikken weerhoudt mij er van.Mijn van de straat geplukte katje,toen ongeveer twee jaar en nu al 14 jaar hier.Nooit een schootkatje maar na een paar maanden mocht ik haar even oppakken en mijn gezicht tegen haar koppie drukken,om haar zo snel mogelijk weer los te laten.In de loop der tijd leerde zij mij te vertrouwen.
Zo de winter doorbrengen lijkt mij niet gek.
Herfst, het seizoen van inkeer, van naar binnen gaan.
Ik ben nog weerbarstig. Te vroeg is het, ik wil nog dit en ik wil nog dat... de tuin, de kweker, de plantenmarkt.
Contemplatie heb ik gekend.Onder de druk der omstandigheden ben ik het kwijtgeraakt.
Je kunt niet verliezen wat bij jou hoort, al zou je het weggooien.
Een uitdrukking die ik vaak mijn cliënten voorhield. Cliënten van mijn massagepraktijk.
Maar wat ik geleerd had en met veel plezier en overtuiging uitdroeg, was ook 'wanneer je iemand goed aanraakt, word je zelf ook aangeraakt.Dat kon ik niet meer hebben. Wat ik al zei, de druk der omstandigheden.
Wat ik wel heb, mijn vermogen intens te genieten van de schoonheid buiten. De kleurenpracht van struik en heester. Gisteren nam ik mij voor vandaag te gaan fotograferen, langs de Vecht en in het dorp.
Helaas, een op straat gegooide metalen band, bedoeld om verpakking bij elkaar te houden en nu verborgen onder bladeren, fungeerde als strik en gooide mij voluit tegen de stoeptegels. Mensen hebben mij opgeraapt, binnen gebracht en water laten drinken. Daarna hebben zij mij naar mijn dochter gereden.Hier en daar gekneusd en wat bont en blauw zit ik nu thuis.Ik heb geluk gehad, want de smak was hard. Eén ding is goed om te weten, ik heb harde botten. Het duurde even voor de schrik weg was en mijn ego weer wat gladgestreken.
Tijdens die val ging er een merkwaardige gedachte door mij heen: zo voelt een haas zich wanneer hij met zijn achterpoten in een strik gevangen wordt.
De bomen achter de schutting van mijn tuin, zijn vandaag speciaal voor mij in prachtige kleuren gehuld.

btemplates

0 reacties:

Een reactie posten