mijn engel

16.12.2010

Een paar dagen heb ik mij bezig gehouden met Linkedin. Het is erger dan puzzelen, daar ben ik ook niet voor in de wieg gelegd.
"Je moet logisch denken", zegt iemand die een zoon in de buurt heeft om haar uit de brand te helpen iedere keer dat er iets mislukt, op haar computer.
Schrijverspunt van Linkedin, gelukkig heeft iemand daar mij de helpende hand geboden
maar knap stom voel ik mij wel.Een kwestie van er dagelijks even langs wippen en vooral uitzoeken hoe het in elkaar steekt.
Dus ga ik voor een beetje troost naar mijn eigen blog.
Ik heb mijn engel gescand. Eens geschilderd op paneel met olieverf. Ik had er een foto van gemaakt voor mijn moeder, die niet meer uit haar stoel kwam, geen boek meer las maar wel nog kon genieten van wat ze zag.
Haar gezicht lichtte op toen ze mijn engel zag. Mooi! Zag ik haar mond zeggen.
"Zelf geschilderd"zei ik trots, als een kind bedelend om een complimentje.
Zij heeft er een jaar naar kunnen kijken. Nu heb ik het origineel zowel als de foto.
Hij staat op mijn kersttafel, dit jaar de enige versiering buiten mijn kleine boompje op mijn terras.
Dit jaar heb ik geen enkele lust om alles van stal te halen aan versieringen.
Een mand met glimmende ballen, verlichte huisjes en mijn engelen, dat is alles.
De ideologie van vrede op aarde en zalig kerstfeest; er is niets vredig en zalig is de wereld al helemaal niet.Overdaad hier, schrijnende tekorten elders, we kunnen onze wereld maar niet in balans brengen.Dan past matigheid.