tijd

10.01.2011

Tijd, ik heb iets met tijd of heeft tijd iets tegen mij?
Ik heb de tijd en toch... Het is kwart over elf en ik heb nog niets gedaan, ben ik geneigd te denken al is dat niet helemaal waar.
Toen om acht uur,zoals iedere morgen, mijn wekker ging, had ik duidelijk een half uur nodig om zo wakker te worden dat ik kon opstaan. Een half uur te laat, miespelt dan mijn inwendig stemmetje en dat blijft, zeker tot in de namiddag, tot het er niet meer toe doet. Sinasappels persen en de krant lezen is dan de routine en de bakjes van de poes controleren, melk en brokjes.Douchen en de rest en dan ontbijten, het aanrecht leeg maken, dus de vaatwasser vullen.
Computer aan en op schrijverspunt van LinkedIn aan twee oproepen gehoor gegeven.
Vasthouden aan tijd vertroebelt dus mijn beleving.
Het is altijd de ruggegraat van mijn dag geweest. Wanneer je een half uur moet lopen langs een lange weg om op tijd op school te zijn en te laat komen wordt bestrafd, dan let je wel op.En toen ik later naar Amsterdam, langs dezelfde weg maar dan de andere kant op, naar school fietste, met als hobbel de pont over het IJ,bleef ik opletten. Na een verhuizing werden het de trein en de tram,die rijden op een vaste tijd.Door alle jaren van mijn arbeidzame leven was tijd de factor waarop ik moest verschijnen en weer kon verdwijnen.Ik heb een enorme hekel aan te laat komen en reis ik per trein naar een afspraak, dan zal ik altijd een trein eerder nemen.
Ik wil het mijzelf nog niet toegeven maar tijd begint zich langzaam aan tegen mij te keren.Lees ik in de krant over een plan dat over tien jaar gerealiseerd zal zijn, dan reken ik of ik dat nog zal meemaken. Om het prompt ook weer te vergeten want ik heb wel iets belangrijkers te doen. Maar toch....
De tijd loslatend, realiseer ik mij, dat ik gezond ben,kan gaan en staan waar ik wil en dat ik nog steeds wil leren. Leren om beter te schrijven, subtieler formuleren. Het is tijd om een bundel van Remco Campert te bestellen, Mijn eenmanszaak, columns. Met lezen vergeet ik de tijd.