optimistisch



12.02.2011

De zon is weer een paar dagen weg. Stadsweer dus en ik ging naar Amsterdam. Het blijft thuiskomen ondanks de toegenomen gribus. De verscheidenheid van gevels, geluiden en mensen. Het meteen opgaan in het grote geheel.Ik geniet ervan, vooral als het net gestopt is met regenen en mijn broekspijpen konden drogen in de trein, die vertraging had. Goed, maar niet gemutst liep ik voorbij oude bekende gebouwen, over het Damrak en het Rokin, op weg naar een vriendin die driehoog in de Bagijnensteeg woont en herstellende is van een zware knieoperatie.Het is zo vertrouwd, die steile, smalle trappen naar boven, het uitzicht over de oude daken van het Bagijnenhof.Daar hebben we een rondje gelopen in de stilte midden in de stad. Ook terug naar het station ben ik lopend gegaan. In Utrecht weer zo'n 20 minuten vertraging, dit keer door een defect aan het voorste rijtuig. Gaf mij de gelegenheid om bij AH.to-go een magnetronnmaaltijd te halen en nog wat aanvullends.Dus, eindelijk in Maarssen kon ik rechtstreeks met de fiets naar huis. Maar ik ben een stukje omgereden. Na de bedompte treinen was het buiten heerlijk fris en droog en de lucht vertoonde gouden randen tussen de openbrekende wolken, er was nauwelijks wind. Kortom, een vleugje lekker weer voor een moment.
Bij mijn huis even de gesnoeide Vlier bekeken. Er zijn al echte bladknoppen zichtbaar, binnen heeft de Amaryllis haar bloemen ontvouwd en ligt daar wonderschoon te wezen op mijn tafel.
Hoe ik het ook wend of keer, het donkere seizoen is aan de verliezende hand.Daar word ik blij van, zelfs als het regent.Niets is zo sterk als het licht.

btemplates

0 reacties:

Een reactie posten