verlangen



31.03.2011

Op zoek naar een mooie zin, kom ik er iedere dag één tegen en eindelijk dringt hij tot mij door.
De zin van Hippocampi: Verlangen naar wat je bezit.
Die zin moet ik 'gedachtenloos' verder laten doordringen. Dan komt er een andere zin boven drijven: Je kunt niet verliezen wat bij jou hoort, zelfs al zou je het weggooien.
Innerlijke rust is waar ik zo naar verlang en niet heb, naar mijn idee. Alleen, je kunt niet verlangen naar iets wat niet in je is, denk ik ook.
Misschien hoort innerlijke rust niet bij mij? Is innerlijke rust alleen aanraakbaar wanneer je grote wijsheid hebt om stil te zijn? Ik weet niet waar dit schrijven naar leidt. Wel waar het vandaan komt, die behoefte aan innerlijke rust.
In het kader van een nieuwe HR-ketel, moest er een afvoer gemaakt worden in een hoekje voorzolder, dat vol ligt (lag) met 35 jaar oude stof, dozen vol zaken waar ik wel een vermoeden van had maar eigenlijk niet wilde weten.
Drie dagen lang heb ik stof gesnoven en geniesd. Mijn hoofd regelmatig gestoten tegen een zolderbalk wanneer ik achterwaarts en gebogen met een tas vol boeken naar de trap schuivelde, om ze beneden op een stapel te leggen in een andere doos.
En dan kom ik bij een doos met papieren en tekeningen en briefjes en die wil ik niet.
Te veel oud zeer, te veel oude onmacht, te veel van alles.
Maar toch, het moet en alles gaat door mijn handen. Gelukkig maar want ik kom tientallen dia's tegen van de Frans Halsschool waar de vader van mijn kinderen onderwijzer was. Zo eentje die ze niet leerde spellen, rekenen, dat deden anderen wel, maar wel wereldreizen met ze maakte en, zo verhaalde van geschiedenis en aardrijkskunde. Markt in de klas liet spelen (de meeste kinderen kwamen van de Albert Cuypmarkt) en binnen de kortste keren waren alle tafels tegen de muur gestapeld en waren de kinderen serieus aan het handelen en onderhandelen.
En weer gaat het hele leven van die man door mijn gedachten en kom ik uit bij de treurnis van een mens die zoveel in zich had en toch zo ongelukkig was.
Verlangde hij naar wat in hem was? Nee, hij was daar bang voor want, hij wist en wat in hem was kon hij niet toelaten, want wat zou daar van komen.
Al die scheuren en barsten die hij in zijn genen meedroeg, heb ik goddank niet.Dat is niet mijn verdienste, dat is ondanks mijzelf.
Ik vind het een hele mooie zin: Verlangen naar wat je bezit.
En een hele mooie gedachte: Je kunt niet verliezen wat van jou is, al zou je het weggooien.
Ik kan er niet bij, het brengt mij weemoed. Stel je voor dat ik het, ergens onderweg, toch ben kwijt geraakt?

btemplates

11 reacties:

lebonton zei

maar je kon het immers niet verliezen?
wellicht liet het zich niet bezitten en had je het niet.
mogelijk zoekt het nog z'n weg en dient het zich aan.
je kunt ook verlangen naar waar je naar verlangt.

Ragfijn zei

Zo herinner jij mij aan mijn leraar geschiedenis, het was mijn verhalenverteller …

We raken veel kwijt, veel goederen, maar goederen zijn opnieuw aan te schaffen. Wat we nooit kwijtraken is dat wat werkelijk zin draagt, zoals gedachten of herinneringen. Ze verschuiven naar andere plaatsen in het geheugen, omdat we onze gang voortzetten. Maar altijd zo blijkt, gaan we soms terug, is er plots een lach of troost, omdat we ons een moment op die plaats bevinden waar zij zich nestelden ...

Groet van Ragfijn

Athy zei

Ton, de enige wijsheid die ik heb, is het hoofd buigen voor datgene wat het leven aan mij laat gebeuren.Met de intentie, zodra het weer kan, mijn hoofd te heffen. Groet!

Athy zei

Ragfijn, zo is het.Je hebt gelijk.Dat ga ik nog een paar keer lezen. Dankjewel.Groet!

Hippocampi zei

Dag Athy,

dat ik na enige tijd weer even op het blog kom en dan dit lees; toeval bestaat niet ;); synchroniciteit!

de uitspraak is niet van mezelf, maar ik kwam hem eens tegen in een boeddhistisch schrijven, waarvan ik niet meer weet welke (ik raak veel kwijt ;)

het is een uitspraak, die mij blijft boeien en dankzij jou ook vanavond weer; het is ook een handeling / actie, die ik met vallen en opstaan praktizeer; bewustzijn van nu, hier en nergens anders, dit is 't, in al zijn eenvoud, dat is voor mij een buitengewoon troostrijke ervaring

hartelijke groet,

martin

Athy zei

Dag Martin,
Iedere keer lees ik die zin en ervaar dat het mij ruimte geeft. Hoe precies weet ik niet, hoeft ook niet.
Ik ben mij zo heel erg bewust dat mijn heden voortkomt uit mijn verleden. Groet, Athy

svara zei

Goedemorgen Athy,
Ja die zin is erg mooi.
Ik zie hem altijd als ik op zijn blog kom. En neem hem dan tot me.

Je hebt het hierboven weer mooi verwoord met prachtige foto's erbij.
Je kunt niet verliezen wat van jou is, al zou je het weggooien, is ook een mooie zin om over te mijmeren.
Herinneringen en levenservaringen zullen altijd door je heen verbonden zijn.
Weggooien hoeft voor mijn gevoel niet maar proberen te doorgronden en terug schenken aan het universum omdat het zijn functie heeft gehad. Dit wil me wel eens helpen.
Ook al zie ik het achterliggend patroon in mijn systeem nog niet.
Overgave aan...
Het is de identificatie met een en ander die mij mijn pijn en verdriet bezorgt is mijn ervaring

Een leraar ooit zei eens tegen mij:
heb respect voor het verdriet en ellende van de ander en probeer het niet tot jouw ellende te maken. Gun de ander zijn levenservaringen.
Dan kun je er voor de ander zijn.

Aan deze zin moest ik denken n.a.v. jouw blog en ging in mijn herinnering terug.
Dank je met een hartegroet erbij

Athy zei

Dank je, Svara, voor jouw woorden waar ik op mijn beurt over kan mijmeren.Er is meer dat onderling verbindt dan wij weten maar wel kunnen vermoeden.Goed om daar soms bij stil te staan. Lieve groet,Athy.

kees smit zei

Hoe je via een cv-ketel bij de cv van jezelf en je ex terecht komt. Merkwaardig. Rust in jezelf, is dat wel het allerbelangrijkste?

Athy zei

Niet het allerbelangrijkste, Kees. Maar wanneer het voelt alsof het er helemaal niet is, wordt het een gemis. Groet!

Anoniem zei

I’ve been into blogging for quite some time and this is definitely a great post.Cheers!

generic paxil

Een reactie posten