Herinnering 2


17.02.2012

Zo iets heeft zij nog nooit gezien.Rondom tegen de muren staan kooien, zo hoog als iemand reiken kan en ze zijn allemaal gevuld met konijnen.
Vergeten, alle narigheid van school, het donkere gevoel dat ze steeds iets fout doet zonder te weten wat.
Nu is er alleen maar de schuur met een schuin dak met drie bolle dakramen.
Een echte konijnenschuur, denkt ze verrukt.
Haar broer had haar uitgelachen toen ze vertelde dat ze naar de konijnen van Wim mag komen kijken. Konijnen stinken, zei hij, nog erger dan katten.Die konijnen zijn voor de fok, die worden allemaal dood gemaakt. Haar moeder had een eind gemaakt aan zijn geplaag.
Maar de schuur is schoon en licht. Ze kijkt rond. Er ligt stro op de grond, het is er stil en in het zonlicht dat door de ramen komt dansen kleine stofjes.
Mooi, vind Willy en zucht van tevredenheid.
De kooien staan drie hoog opgestapeld en zijn van grijs hout met tralies ervoor.
Wim kan er precies bij, hij is dan ook groter dan zij.
In de onderste rij zitten de voedsters met hun nest, zegt hij en loopt er naar toe.
Ze komt dichterbij en ziet hele kleine konijntjes in een bol van stro, de moeder ernaast.
Er is geen ander geluid dan zacht geritsel wanneer een konijn zich beweegt. Het zachte geluid maakt dat de stilte nog stiller en de warmte nog warmer lijkt.
Voor het eerst sinds zij hier woont voelt Willy zich veilig.
In één van de hoeken ziet zij een emmer met andijvie en wortelen en ook een bak met droogvoer.
Mag ik ze eten geven, vraagt ze en na zijn toestemming zoekt ze zorgvuldig de mooiste
andijviebladeren uit.
Mag ik er eentje vasthouden? Van spanning fluistert ze. Wim kijkt naar haar en moet lachen.
Het zijn maar konijnen hoor maar hij pakt een klein dier uit de kooi.
Hier, deze blijft wel even stil zitten. Willy hoort hem niet, ze heeft het diertje vast en aait het voorzichtig tussen de lange oren. Ze kijkt naar de oogjes en het snuffelende neusje en drukt even haar wang tegen het beestje.
Wat is zijn velletje zacht, zegt ze.
Het is geen hij, het is een vrouwtje en vanmiddag breng ik haar naar de boerderij.
Naar de boerderij, verschrikt kijkt ze naar hem op, wat ga je dan doen op de boerderij?
Ze mag een nest krijgen, Wim strijkt met zijn hand langs de kooien. Op de boerderij hebben ze goeie mannetjes, dus daar ga ik heen.
Mag ik mee? De vraag is er uit voor ze er erg in heeft en ze krijgt er een kleur van.
Dat denk ik wel, dan moet je hier zijn om half twee. Wim kijkt of hij er nog over nadenken moet.Hij vindt haar wel leuk, dat nieuwe grietje. Ze is anders, dat wel, de eerste stadse op een school vol boerenkinderen.
Denk er om, je moet hier echt om half twee zijn.
Willy knikt, dan ga ik nu naar huis.
Het stro knispert onder haar voeten wanneer zij langs de kooien loopt.Ze durft niet te vragen welke konijnen naar de slacht moeten, daarvoor is de stemming in de schuur te vredig.
Nog één keer kijkt ze naar de dansende stofjes in de zonnebanen, dan duwt Wim de schuurdeur open en stappen ze de tuin weer in.
Mag ik nog eens terugkomen, vraagt ze, als je moeder het goed vindt. Ze ziet zijn moeder staan achter het raam en zwaait naar haar.
Tot half twee, zegt ze en voelt hoe een lach om haar mond kruipt. Tot half twee, ik zal op tijd zijn en huppelend loopt ze naar boven langs het huis de dijk op.
Om half twee precies staat ze op de stoep en ziet Wim langs het huis naar de dijk komen met een doos onder z'n arm.

wordt vervolgd

btemplates

4 reacties:

lebonton zei

willy in wonderland. weer een eind wat nieuwsgierigheid oproept!

Athy zei

Kan je niet zeggen met hoeveel plezier ik deze herinnering opschrijf. Groet!!

Unknown zei

konijnen heb ik ook gehad, maar het was niet altijd rozengeur en maneschijn(het slot is wel weer spannend, maar.......

Athy zei

Nee, dat zal wel niet, Cor.Natuurlijk is er ook een andere kant aan het houden van dieren. Dit was mijn eerste kennismaking en die koester ik nog steeds.Groet!!

Een reactie posten