de bal

Bij de buren wordt een verjaardag gevierd. Niet luid met toeters en bellen, gewoon bezoek. De kindertjes moeten maar even buiten gaan spelen, dat geeft de volwassenen rust in de overvolle kamer. Ik hoor vanuit mijn computerkamer de stemmetjes die ik niet meteen herken en een roep over een bal: Dan ga jij daar staan en dan ga ik....
Nu heb ik in mijn achtertuin die kas. Achter onze tuinen ligt een ruim speelveldje; schommel, klimrekken, huisje met glijbaan en twee bankjes voor mamma's en pappa's. Er wordt bij mooi weer goed gebruik van gemaakt. Na de lange winter moet ik altijd even wennen aan de drukte.
Geen nieuwe jongetjes, geen geschreeuw om een nieuwe pikorde, geen zorg om de kas?
Heb ik dat goed bezien, dan kan ik loslaten en genieten van hernieuwde drukte. Leven in de brouwerij.
Mijn tuinpotten met planten staan opnieuw buiten. Vlak bij de houten schutting, zodat er enigszins bescherming is tegen de oostenwind die maar langdradig blijft overheersen.
Er staat een nieuwe bak bij. Achter in de tuin stak in een grote zinken teil een aangewaaid berkje drie kleine blaadjes uit de grond. In de hele buurt geen berk te vinden.Op welke windvlaag was die de lucht door gereisd en had uitgerekend mijn tuin uitgezocht om te aarden.
Omdat ik elk nieuw voorjaar de kracht van kiem herontdek waaraan ik een zeker optimisme in mijn manier van leven kan toelaten, heb ik de nieuwe loot in een eigen pot met aarde gezet. Hij is welkom en mag blijven.
Terug naar de jongetjes in de buurtuin. Gaan jullie nu alsjeblieft op het landje voetballen en niet hier in die veel te kleine tuin, denk ik, ietwat zuchtend en prompt valt er een bal over de schutting, rakelings langs mijn berk, tussen de planten in. Geen schade veroorzaakt. Ik gooi de bal terug, vertel de voetballer, dat er hier planten en beelden staan, dus of ze maar willen proberen de bal in eigen tuin te houden.Er ontstaat een vraag en antwoordpraatje waar ik dan toch wel lol in heb en de heren gaan door met hun spel. Wat meer aan de andere kant van de tuin.
En nu gewoon loslaten, zeg ik tegen mijzelf, met je rug maar even naar je tuin toe gaan zitten. Gaat er een ruit aan diggelen, dan hoor je dat toch wel.Alles blijft heel.
Inmiddels gaat er bijna weer een kleine loot uit een waterglas een pot met aarde in. Mijn overbuurman heeft prachtige rijkbloeiende seringen in de tuin, langs de straat. De lucht is bezwangerd van bloemengeuren. Ieder jaar mag ik een paar seringen plukken en op water zetten. Eén takje had een zijtak, die ik apart weg zet. Ik zei het al, de kracht van kiem. Zo indrukwekkend, er zitten worteltjes aan dat takje. Nog even wachten en hij kan in de aarde.
Zo ontwikkelt het leven zich in mijn tuin en rondom mijn huis, mijn leven.

btemplates

4 reacties:

lebonton zei

mijn vrouw heeft ook zo'n omgang met ballenjongens. ik helaas niet.

Athy zei

hoe doe jij dat dan, of gewoon niet?

lebonton zei

ik word -helaas- altijd wat bozig.

Athy zei

sssst, de meeste mannen zijn zo.

Een reactie posten